Praktyki w szkole - super, praktyki w przedszkolu - do bani. Jestem mocno zawiedziona, gdyż prędzej widziałam siebie jako przedszkolankę niż jako panią wychowawczynię w klasach I-III. A tu zonk. W moich oczach praca przedszkolanki jest nudna i mało rozwijająca. W moich oczach przedszkolanka głównie musi pilnować, żeby dzieciaki się nie pozabijały w trakcie zabaw. Bo one przez 3/4 czasu - bawią się. 20-30 minut poświęcane jest "nauce", a resztę czasu spędzają na jedzeniu. Booooooooże. Siedzę tam 5 godzin dziennie, a jest to dla mnie dłużąca się katorga niczym 10 godzin na wydziale. Dzieciaki są fajne, choć nieźle rozrabiają i trudno je ogarnąć. Więc - nie, nie, nie. Ja, Katarzyna, przedszkolanką nie będę.

K. od wtorku we Wrocławiu. Ogólnie jest mu tam dobrze. Rozmawiamy codziennie przez telefon, nie za długo, bo góra 10 minut, ale to zawsze coś. No i jeszcze smsujemy trochę. Więc nie jest tak źle, jak myślałam, że będzie. K. uświadomił mi, że to przecież szkoła wojskowa, a nie więzienie. I całe szczęście ;)
Trzy dni temu chciał żebym mu coś obiecała - żebym się nie odkochała w ciągu tych kilku tygodni... Głuptas, no. Powiedział mi, że ma kolegę, który jest z dziewczyną 1,5 roku i zastanawia się nad rozstaniem, bo psychicznie nie wyrabia. K. pogłówkował trochę i pomyślał, że może ja też myślałam nad takim rozwiązaniem. Szybko mu to z głowy wybiłam. Pewnie tamten chłopak widywał się ze swoją dziewczyną dzień w dzień i teraz jest im trudno znieść taką dłuższą rozłąkę. No a my... Jakby nie patrzeć, jesteśmy zaprawieni w bojach :P Widywaliśmy się średnio raz na 2, 3 tygodnie. Zdarzało się i dłużej. Więc teoretycznie jesteśmy już obyci z takimi dłuższymi rozstaniami. Chociaż oczywiście skłamałabym mówiąc, że nie tęsknię. Bo tęsknię cholernie i odliczam dni do przysięgi. Byle do 9 października... A po przysiędze będzie miał 72 godziny przepustki i ja jadę do niego. Muszę z nim wtedy koniecznie porozmawiać o tym smsie: "Chciałbym Ci dużo powiedzieć... Eeeech, powiem jak się spotkamy ;) To miejsce zmienia spojrzenie na armię. Cały czas tego chcę, ale inaczej na to patrzę. I inaczej patrzę na nas... Teraz dokładnie wiem, że chcę z Tobą przeżyć życie." Ciekawe, co się kryje pod tym "inaczej" :>

A tymczasem wracam do pisania konspektów na pożalsięboże zajęcia przedszkolne. Oczywiście myśląc cały czas o tym, że jeszcze 19 dni i uściskam mojego żołnierza. :)